هر آدمی در زندگی خود میان دو توده نگران راه می رود، یکی جمعیت میلیاردی از انسان های در گذشته و دیگری توده پرشمارتری که آیندگان نامیده می شوند. اینان هیچ کدام اینک نیستند ولی بر گردن ما حقی دارند که اگر آن را بشناسیم و به آن احترام بگذاریم و به جای آوریم گلوبند شرف، عزت و افتخار ما خواهند شد و اگر نشناسیم و بی خیال و بی تفاوت از کنار آن عبور نمائیم، قلاده ننگ ما خواهند شد.
زنده یاد علی اکبر کبگانیان موسس و سایر بزرگان و کسانی که امروز در میان ما نیستند با فداکاری و جمع کردن ریال، ریال از هواداران متعصب و عاشق، باشگاه پر افتخار ایران جوان را بنا نهادند و ساختند و تا به امروز از آن امانتداری کردند و اینک ما به خاطر حرص و طمع به مال دنیا و لجبازی با همدیگر و پایبند نبودن به تعهدات خود آن را به حراج می گذاریم. تا مظلومیت و تنهائی فوتبال استان بوشهر و نابودی تاریخ یک باشگاه ۷۰ ساله را در این شهر شاهد باشیم. گذشتگان کاشتند تا ما بخوریم و ما امروز این باشگاه کهن را آتش می زنیم تا خاکستری از آن به جای ماند برای لعن و نفرین آیندگان تا نثارمان کنند.
براستی ما چه مردمانی هستیم؟ در روز همایش جوان استاندار بومی ما فرمودند که ما در اختلافات این دو باشگاه ورود نمی کنیم و به متولی ورزش که شعارش در ورزش باید ترویج آئین جوانمردی، صلح و صفا، برادری و برای پویایی و ترقی ورزش در پی رفع اختلاف ها و دلخوری ها در میان مسئولین و ورزشکاران باشد، اظهازر داشتند که وارد اختلافات این دو باشگاه قدیمی نشوند.
تیم ایرانجوان تنها نماینده استان در لیگ یک فوتبال کشور و دلخوشی مردم فوتبالدوست استان و بوشهر می باشد. آقایان اگر ایران جوان بوشهر در آتش لجبازان بسوزد، شک نکنید که فوتبال بوشهر هم در این آتش خواهد سوخت، و شما باید در مقابل مردم پاسخگو باشید.
واقعا شما مسئولین و بزرگان فوتبال استان تصور می کنید که سکوت، سکوت و سکوت بهترین تصمیم و منطقی ترین راه حل برای فوتبال استان بوشهر است؟ آیا این گونه واکنش ها و فکر کردن ها برای فوتبال استان بوشهر یک افتخار محسوب می شود و یا یک شکست؟
تاریخ قضاوت خواهد کرد.
عبدالرسول حیدری
