در حالی که شرکت های بزرگ صنعتی در حوزه انرژی بخشی از خاک استان بوشهر را قرق کرده اند اما بدلایل متفاوت و واهی از تیم داری در این استان طفره می روند .
نگاهی گذرا به دیگر استان های کشور که فقط با یک یا دو صنعت عجین شده اند نشان می دهد که حمایت معنا دار و با برنامه از تیم های ورزشی بومی آن استان به عنوان یک مولفه پیش شرط برای کار ، تلاش و تولید آنها در نظر گرفته شده است .
این شرایط در کرمان با حضور صنعت مس ، در اصفهان با صنعت ذوب آهن و فولاد ، در تبریز ، فارس ، گیلان از طریق حوزه های نظامی و در خوزستان برگرفته از صنعت نفت و فولاد دیده می شود .
در استان بوشهر که همه این ساختارهای صنعتی به بهترین شکل ممکن وجود دارد ردپایی از حمایت این سیستم های تولیدی صنعتی از ورزش استان دیده نمی شود و اگر نیز در بخش های از وزارت نفت اقبالی به ورزش دیده شده معمولا به تیم های خارج از استان بوشهر و با نام تشکیلات صنعتی استان بوده است .
پس از محو تیم والیبال دشتی که بدلیل نداشتن حامی مالی نتوانست در لیگ برتر والیبال کشور حضور یابد خبر می رسد که امتیاز لیگ دویی نماینده شهرستان تنگستان در آستانه انتقال به یک تیم از کیش قرار دارد.
این در حالی است که پیش از تیم کارگر بنه گز از شهرستان تنگستان که در مشکلات گسترده مالی دسته و پا می زند ایرانجوان خورموج نیز به همین شرایط گرفتار شده بود .
البته تیم های برازجانی و گناوه ای استان که در لیگ فوتبال ایران توپ می زنند نیز تقریبا با همین شرایط مشابه مواجه هستند و فریادهای مسئولان این تیم ها به گوش کسی فرو نمی رود .
انتظار می رود که با پیگیری های مسئولان استان بوشهر مجموعه شرکت های بزرگ انرژی در استان خود را مکلف کنند تا در زمینه حمایت رسمی ، معنادار و با برنامه از ورزش استان وارد گود شوند تا بیش از این شاهد اتلاف نیروی انسانی مستعد در حوزه ورزش استان که می تواند نام بوشهر را در این حوزه جهانی کند نباشیم
والا چه بگیم هر چه می کشیم از این نماینده های ………… استانمون درمجلس میکشیم